Sprytnie

Kiedy lektura staje się więc pretekstem do realizacji wielu treści programowych, uważaj, bo 👇

🤔 pojawiają się pytania o podręcznik i jego niezbędność…

🧐 wyłania się refleksja nad tym, czy realizujesz PP, czy może kartki podręcznika

🤨 zastanowisz się, co oceniasz i czy twoje oceny opierają się na wymaganiach edukacyjnych, które poznali uczniowie we wrześniu…

Przy „Narnii” u nas pojawiły się 👇

✅ własne notatki i projekt szafy (elementy świata przedstawionego, formułowanie opinii, moja walka ze złem)

✅ teoria literatury (gatunek i motywy w literaturze)

✅ ortografia (dyktando krzesełkowe, praca z  błędem)

✅ fonetyka (na przykład podział na litery, głoski, sylaby wyrazów z dyktanda, funkcja litery „i” polecam przypominajkę od Mai Mark -Polski w rysunkach, dziękuję 💚)

✅ części mowy (tu można zająć się wybranymi z dyktanda rzeczownikami, ich odmianą i rozpoznawaniem przypadków)

✅ pisanie (ogłoszenie).

Zaprosiliśmy:

🧐 samoocenę (jak zawsze)

🧐 refleksję

🧐 ocenę rówieśniczą

🧐 informację zwrotną od nauczyciela

🧐 wybór (mogę sam/a albo z kimś)

🧐 ruch (dyktando pod krzesłem, rzut do kosza)

🧐 wyższe poziomy Blooma (np. tworzenie, uzasadnianie, wartościowanie) i nie tylko.

Po co refleksja🤔 ? A potem rozmowa o niej 🤔? Usłyszeć od piątaków, że trudności z wycinaniem, wyklejaniem to wynik NICNIEROBIENIA na co dzień w tym kierunku – bezcenne. Będziemy działać, żeby palce zwykle zajęte klawiaturą poznały inne życie. A więc refleksja choćby po to. Również po to, żeby mieć świadomość, co sprzyja, a co przeszkadza uczeniu się 🤗.

A co z tą oceną koleżeńską🤷‍♀️ ?

Często się słyszy, że jest be, bo budzi niechciane emocje (dzieci oceniają, kierując się sympatią/antypatią). Przepraszam, jeśli tak się zadziało, to zawiódł dorosły. Nie o taką „ocenę” chodzi. Dzieci nie ustalają stopnia, nie krytykują. Sprawdzają spełnienie kryteriów. Tylko. Albo aż, bo to niełatwa sprawa, ciągle się tego uczymy. Zwykle w 6-7 klasie dzieciaki nie mają już z tym problemu. Dodatkowo warto projekty/prace oznaczyć numerami, bez imion autorów. W trakcie zaznajomienia się z ocenami kolegów i koleżanek inicjujemy również dyskusję i ćwiczymy argumentację – „moja praca spełnia to kryterium, ponieważ…”. Często się też słyszy – po co, co nam, nauczycielom daje ocena rówieśnicza. Nam? Może raczej uczniom👇

✔ podwójne kodowanie kryteriów

✔ umiejętność pracy z kryteriami

✔ spojrzenie na różne możliwości w realizacji polecenia

✔ samodzielność

✔ krytyczne myślenie (co tak naprawdę podlega ocenie).

Pracowaliśmy głównie w zespołach, a jeśli indywidualnie, to potem i tak wymienialiśmy doświadczenia np. podczas udzielania oceny koleżeńskiej. Były emocje, ruch, śmiech i praca jak się patrzy – bez kija i marchewki, #bezstopni.

Za to z satysfakcją, kiedy się usłyszy: „A pani to zawsze coś ciekawego wymyśli”…🥳

Jeśli nie macie przestrzeni, czasu, siły, żeby wymyślać, skorzystajcie z materiałów, wszystkie umieściłam pod wpisem 😊.

Jako i ja przecież korzystam, na przykład z przecudownego pomysłu na szafę od Blue School (Moniko, zobacz, Twój pomysł żyje i ma się dobrze).

Tak to sprytnie można zaliczyć wcale ładny kawałek podstawy programowej, czego i Wam życzę

Belferka Zosia

KSU do cyklu lekcji

karta samooceny i refleksji

karta samooceny i refleksji pdf

ogłoszenie

ogłoszenie pdf

KSU do ogłoszenia (mierzenie postępu)

tekst dyktanda

tekst dyktanda pdf

praca z błędem

praca z błędem pdf

tytuły lektur 1

tytuły lektur 2

tytuły lektur pdf

Rutynowo do szafy

„Opowieści z Narnii. Lew, Czarownica i stara szafa” to lektura, którą żongluję w zależności od tego, z jaką klasą pracuję, jakie ma możliwości i potencjał. Tu podam wszystkie aktywności, które do tej pory sprawdziły się na moich zajęciach.

Podczas lekcji z tą pozycją wykorzystuję najczęściej rutyny:

12 kreatywnych pytań, wędrujące kartki, kawusia, winda, doubble-boubble oraz pomyśl, znajdź parę, podziel się.

Kształciliśmy: 

💪kompetencje przyszłości (4xK), 💪kompetencje kluczowe 1., 5., 6. i 8. oraz 💪postawy myślenia krytycznego.

A teraz krótko o tym, jak bawimy się z lekturą „Opowieści z Narnii”.

  1. Zaczynam od wpisu do terminarza w Librusie, na przykład tak 👉 WPIS

Oczywiście, zgodnie z OK, podaję 👉  NaCoBeZu do cyklu zajęć z lekturą „Opowieści z Narnii. Lew, Czarownica i stara szafa”

  1. Pierwsze zajęcia to „sprawdzian” z treści:

odwrócona kartkówka, odpowiedzi do niej znajdziesz 👉 TU

Uczniowie połączeni w pary losują odpowiedzi, do których układają pytania. Następnie czytają swoje pytanie, jeśli jest poprawnie zredagowane, mają prawo zadać je innej parze. Ta odpowiada na pytanie. Jeśli poprawnie odpowie, ma prawo zrewanżować się i zadać swoje pytanie. I tak dalej.

ikonki/ uważnotki od Moniki Iwanowskiej – Motyle w dzienniku 

Grupy losują po kilka ikonek. Nastepnie muszą odpowiedzieć na dwa pytania: 

❓ Z jaką sytuacją z lektury kojarzy się ta ikonka?

❓ Dlaczego tak sądzicie? (odpowiedz według schematu: „Na ikonce widać …, a w lekturze …”)

To zadanie jest wprawką do późniejszych zmagań z zadaniami egzaminacyjnymi, w których należy powiązać grafikę z lekturą.

  1. Rutyna MK „12 kreatywnych pytań” do lektury z zastrzeżeniem, że nie mogą się one rozpoczynać od partykuły „czy”.

Ćwiczymy umiejętność redagowania pytań, pogłębiamy myślenie o treści lektury, o jej bohaterach i świecie przedstawionym, widać też przy okazji, kto jak zrozumiał składniki treściowe.

Pojawiają się pytania wskazujące problemy, które interesują uczniów, a więc którymi powinniśmy się zająć w trakcie kolejnych zajęć. Bywały wśród nich pytania: „Dlaczego Edmund zdradził rodzeństwo?”, „Po co dzieci przeszły do Narnii?”. Nigdy nie zostawiam tego rodzaju pytań, zatrzymujemy się wówczas i wspólnie szukamy odpowiedzi. Do pozostałych wracamy na koniec cyklu lekcji.

  1. Elementy świata przedstawionego w lekturze.

Rutyna „wędrujące kartki”.

Grupy losują dla siebie zadania (znajdziesz je 👉 TU), wykonują w określonym czasie, następnie kartki wędrują do sąsiedniej grupy, która ma szansę się odnieść do wykonanego przez koleżenki/kolegów polecenia. Mogą dopisywać, uzupełniać, zadawać pytania itd.

Na koniec, stosując rutynę „winda” przedstawiciele każdego zespołu prezentowali swoją pracę, odnosząc się też do tego, co dopisały na ich kartce inne zespoły. Prezentacja w ściśle określonym czasie uczy nie tylko wystąpienia publicznego, ale też kształci umiejętność doboru prezentowanych treści tak, żeby przekazać przede wszystkim te najistotniejsze). Po „windzie” często rozpoczyna się dyskusja (bywa gorąca 😊), w końcu jednak zawsze dochodzimy do ostatecznego kształtu notatki.

W ten sposób zebraliśmy podstawowe informacje na temat świata przedstawionego w lekturze. Uczniowie mogą teraz, w dowolnej formie przenieść te informacje na kartki swojego OK zeszytu.

  1. Czy bohater zawsze jest ideałem?

Grupy losują „swoją” postać spośród czworga rodzeństwa.

Za pomocą rutyny „kawusia” uczniowie określają cechy na plus i minus (co nam się podoba w tej postaci, a co nie). W tej rutynie również kolejne grupy mogą dopisywać i komentować prace rówieśników, ale tym razem nie plakat, tylko grupy wędrują między stolikami. Za każdym razem jednak przy stoliku zostaje jedna osoba przekazująca przychodzacym na „kawkę” punkt widzenia autorów wpisów. Przy każdej zmianie zostaje inna osoba. Dyskusje bywają naprawdę ogniste 😃

Zebrane cechy stają się materiałem do opisu postaci poszerzonego o cechy i postępowanie.

  1. Czy mam „Narnię”, którą mogę/chcę zmienić?

W wyniku głosowania klasa wybiera miejsce/przestrzeń, które należałoby zmienić. To bywa współczesna szkoła, miasto, a nawet nasze państwo. Za pomocą rutyny „doubble-boubble” grupy zestawiają Narnię z lektury oraz wybrane miejsce, następnie odnajdują cechy wspólne i różniące oba miejsca.

Po prezentacji „windą” za pomocą rytyny „pomyśl – znajdź parę – podziel się” uczniowie wymieniają się pomysłami, jak mogą zmienić wybrane przez klasę miejsce wzorem bohaterów lektury. Nastepnie zbieramy pomysły metodą kuli śnieżnej  i wyłaniamy 3-4 bądź więcej sposobów/możliwości wpływania na świat przez uczniów.

  1. Motywy literackie.

Po wyjaśnieniu pojęcia motywu literackiego uczniowie indywidualnie, ale zgodnie z zasadą „zapytaj trzech, zanim zapytasz nauczyciela” odpowiadali na pytanie, czy wyświetlone motywy literackie, a znajdziesz je 👉 TU, można odnaleźć w lekturze. Jeśli tak, to jednym zdaniem należało to uzasadnić. Wszystko samodzielnie, w OK zeszycie, ilustrując odpowiednio każdy motyw i podpisując zdaniem uzasadniającym.

  1. Na koniec, w ramach podsumowania i żeby „Opowieści z Narnii. Lew, Czarownica i stara szafa” na wieki wieków pozostała w pamięci uczniów, wykonują szafy według instrukcji, którą znajdziesz 👉 TU. To pomysł i opracowanie 👉  Blue School, ja tylko przeniosłam go na kartki.

Przedtem dzieci oczywiście otrzymały kryteria sukcesu, które znajdziesz TU.

Po wykonaniu szaf dzieci udzielały sobie oceny koleżeńskiej – informacji zwrotnej, dla której „rozkładem jazdy” były właśnie te kryteria. To jedna z moich ulubionych aktywności uczniów, ich zresztą również 😊 Uczą się w ten sposób korzystania z KSU, obiektywizmu w ocenie pracy, którą dzięki kryteriom oddzielają od osoby/autora („Proszę pani, a M. wydrukował informacje o rodzeństwie!” „Sprawdź, czy konieczność pisania odręcznego znalazła się kryteriach 😊).

Po drodze uczniowie piszą ogłoszenie na jeden z wybranych tematów i zgodnie z podanymi kryteriami 👉 OGŁOSZENIE.

Wreszcie wracamy do 12 kreatywnych pytań i sprawdzamy, czy na wszystkie znaleźliśmy odpowiedzi 😊 Jeśli nie, a jesteśmy w stanie na nie odpowiedziedzieć, poświęcamy lekturze jeszcze trochę czasu.

Jak widzicie, w trakcie zajęć przeniosłam sobie aktywność z mojej skromnej osoby na uczniów, to oni pracują, ja się w większości z przyjemnością przypatruję 👀. 

Czego i Wam życzę 😍

Belferka Zosia